vrijdag 23 april 2010

Van Roompotsluis naar Blankeberge





’s Morgens was het vroeg dag voor ons. Om 6 uur opstaan noemen wij geen uitslapen. Afgelopen nacht hebben we proletarisch overnacht want het was eigenlijk de bedoeling dat we dinsdagavond naar de Roompotsluis zouden varen en daar zouden overnachten. Maar tijdens een wandeling zien we in de buurt van de waterkering een gast joggen met een kaal koppie. Toen hij vlakbij kwam keken we elkaar verbaasd aan…….. Een oud college Erik Tebak die daar met zijn gezinnetje een huisje hadden gehuurd. Blijkbaar bestaat toeval niet.
Rond 8 uur gingen we als enige door de zeesluis. Buitengaats hezen we de zeilen en gingen richting Blankeberge. Het was een zonnige dag, maar erg koud. Zeilpakken en zeillaarzen aan hielden de ijzige wind tegen. Vandaag hebben we voor het eerst Albycootje onze windvaanstuurinrichting uitgeprobeerd. Eerst bekeken hoe de constructie verliep en daarna gekoppeld aan de helmstok. Beetje instellen en het werkte allemaal perfect. We hadden gelezen dat deze stuurautomaten perfect werken en dat is ook zo. Beter zelfs als een elektrische stuurautomaat. Albycootje is direct onze vriend geworden en heeft zich meteen aan het werk gezet. Eigenlijk hebben we weinig met de hand gezeild.

In de buurt van de Westerschelde was het best druk met zeeschepen. Niet van die kleintjes maar echte reuzen. Blijkbaar ook gemaakt van staal, want we herkenden enkele bruine druipende plekken op de huis van deze reuzen. Boeggolven zijn we wel gewend, maar dan van grote binnenvaartschepen. Kan je nagaan wat voor boeggolven reuzen veroorzaken. We zagen al flinke golven op ons afkomen en Vrijheid wilde niet vluchten maar dook 2 golven in. Literwater sloegen over de boot en Vrijheid gaf geen krimp. Steeds meer krijgen we een bevestiging dat Vrijheid ons de wereld rond wil varen. Dat geeft een heerlijk gevoel.
Op de Westerschelde konden we Knokke, Zeebrugge en Blankenberge zien. Je denkt er bijna te zijn, maar we moesten nog uren doorzeilen. Ella was erg moe van al het gebeuren en nu Albycootje de Vrijheid goed in handen weet te houden heeft ze enkele uurtjes haar luiken toegedaan. Om half 5 liepen we Blankeberge binnen en werden we opgewacht door oude landgenoten: “ Hela schipper alles bon? Tuurlijk, met een verbrand koppie mag je niet klagen. Eerste hebben we alle spullen opgeruimd en Vrijheid van het zoute water bevrijdt. Hierna waren wij aan de beurt, maar we eerst moesten we nog een kant-en-klaar pakketje van Struik verorberen. Moe en voldaan gingen we op tijd naar ons mandje.
We hebben weer wat klusjes bij. Het elektrisch stuurautomaat vertoont kuren en door de duikvluchten van Vrijheid blijkt er een raam te lekken. Sikaflex gaat weer wonderen verrichten