Gisteren hebben we een heerlijk zeiltochtje gehad van Isla Graciosa naar Arrecife, de hoofdstad van Lanzerote. Voordat we vertrokken hebben we tijdens het snorkelen weer een zandhaai zien liggen. Na een prikje met de harpoen zagen we hem/haar wegzwemmen. Indrukwekkend zo'n groot beest weg te zien zwemmen.
Met 6 a 7 knopen liepen we over het water langs de mooie kust van lanzerote en kwamen we rond 2 uur UTC in de middag in een baai aan waar we wilden ankeren. We zagen al dat verschillende zeilboten aan betonblokken in het water vastlagen en werden gewaarschuwd dat de bodem hier zeer slecht is om te ankeren. Na 3 keer ankeren ( spierballen kweken met de handankerlier) bleven we liggen. Rene en Paulien moesten ook 3 keer ankeren en dachten ook vast te liggen. Na een kop koffie besloot Erik even te gaan snorkelen om te checken of de ankers goed lagen........ niet dus!
Beide ankers lagen op stenen te rusten en hadden zich niet ingegraven. In de buurt zag Erik een betonblok op de bodem liggen met daaraan een dikke lijn. Na een duik van 7 meter kon hij de lijn ophalen en heeft de Viskus zich hieraan vast kunnen leggen.
Niet veel later kwam Zeebeest binnen van Diep en Malika. We hadden hen ontmoet bij Isla Graciosa en ook zij wilden ankeren, maar hun anker hield het ook niet. Om een zandplaatje te vinden heeft Erik de bodem afgezocht en zag weer een betonblok met een dikke lijn liggen. Hup weer de diepte in en ook zij konden zich vastleggen aan een dikke lijn. Wij hebben Vrijheid naast de Viskus vastgelegd zodat ook wij vastlagen. Hier konden we een depressie met windkracht 6 a 7 mooi uitzingen.
Vanmorgen toen Diep en Malika boodschappen zagen we hun boot met betonblok en al afdrijven richting een ander schip. Met ons bijbootje gingen Rene en Erik naar Zeebeest en hadden stootwillen uitgelegd zodat bij een eventuele aanraking met het ander schip er geen schade kon ontstaan. De betonblok van enkele tonnen was over stenen gaan schuiven en bij terugkomst van Diep en Malika konden ze meer ankerlijn vieren zodat het blok bleef liggen.
Tegen de avond hoorden we een hoop gegil en gefluit en bleek dat de dikke lijn van ons blok was doogeschavield. Losgebroken dus!
De motoren werden gestart en de schepen van elkaar ontkoppelt. Een stukje buiten het baaitje, maar toch goed beschut hebben we onze ankers losgegooid en na wat gesleep bleven beide ankers vast liggen. Om te testen of de ankers het hielden hebben we de motoren vol in z'n achteruit gegooid om te zien of er beweging in zit, maar we liggen vast. Het ankeralarm staat aan en we hebben er wel vertrouwen in dat we blijven liggen. Zo zie je maar dat het ankeren niet altijd eenvoudig is.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
