vrijdag 9 juli 2010

Prutsdag in Ria de Arosa

Gisteren voeren we de haven uit en konden meteen onze zeilen hijsen. Met een lekkere windkracht 5 en schuimkopjes om ons heen stoven we Ria de Muros uit. Voor Ria de Arosa viel de wind plots stil en draaide 190 graden. Wind op de kop..... Tja, dan moet Soleeke maar weer eens bijspringen. Voor Ria de Arosa kom je om een kaap wat beschermd natuurgebied is. Het stikt er dan ook van de meeuwen!
De kaap bestaat uit enorm grote rotsen en overal in het ria liggen gigantische rotsen. Zowel boven als onder water, dus moesten we actief navigeren.
Rond ons heen zag je de grote oceaangolven breken op de ondergrondse gesteenten. Eerst zie je een golf felblauw opkleuren en dan kleurt hij wit tijdens het breken.
Rond 4 uur kwamen we de Ria binnen en wilden Santa Uxia aanleggen. Voor de haven keken we naar grote zeeschepen, grote flatgebouwen en elkaar aan.
We besloten door te zeilen naar Caraminal.
Voor de haven hebben we het anker laten zakken. Na het uitzetten van ons Soleeke hoorden we flink motorgeronk van een zeeschip die iets verder in de haven lag. Voor ons een reden om de volgende dag op tijd op te staan en te verkassen. Ria de Arosa moet volgens de boeken de mooiste ria zijn, dus de volgende dag op tijd verder richting Vilagarcia.
Overal in de ria hebben je mosselkwekerijen. Het is daar eigenlijk een en al mosselkwekerij. Vilagarcia viel ons tegen. Een grote stad, een flinke zeehaven..... dus niks voor ons. Dan maar weer richting Santa Uxia want voordat we daar aankwamen zagen we een mijl voor deze stad een flinke rotspartijen, een mooie strand en enkele zeilboten die daar voor anker lagen. Het kostte best wat moeite om er te komen en we voordat we wilden ankeren hebben we een rondje gedraaid om te kijken naar de bodemgesteldheid. Met al die rotsen om ons heen en de stevige wind, besloten we weer te verkassen. Aan de overkant lag een schiereiland, waar ook wat bootjes lagen. Plop daar het anker eruit op een diepte van 11 meter. Toen we de ketting lieten lopen, merkten we dat we te kort op een andere boot lagen, dus maar weer met de spierballenmachine de ketting eruit getrokken.
Als cadeau hing er weer eens een flinke hooimijt aan.
Ondertussen was het alweer 3 uur en we waren nog geen steek opgeschoten. Dan maar weer richting Uxia. Een eind uit de buurt van de blazende zeetanker hebben we ons anker uitgegooid bij een supermooi strandje. De hele dag liggen te hopzakken en nu liggen we een halve kilometer waar we eerst gelegen hebben. We voelden ons echte prutsers ..............

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com