Een andere manier van tonijn vangen.

Gisteren zijn we naar Fort Berkely Point gewandeld en zagen we van bovenaf, in een rotsholte waar zeewater in stond, een blauwvintonijn zwemmen van rond de 80 centimeter! Het beest zat ingesloten tussen rotsen in water van 2 meter diep en kon niet weg. Het jagersinstinct van Erik kwam naar boven en het beest moest gevangen worden. Eerst even analyseren hoe dit aan te pakken? We hadden niets om het beest te vangen en moesten een rots afdalen van 10 meter. Erik kwam op het idee om van bovenaf het beest te stenigen en dan het water in te gaan om het beest te pakken.

Na 10 steenworpen raakte hij de vis die hierdoor uit het water sprong, op rotsen belandde en mooi bleef liggen. Na de afdaling pakte Erik het beest met beide handen bij zijn staart, die uiteraard begon te spartelen. Een flinke vis van meer dan 15 kilo vasthouden viel niet mee, dus moest het beest gedood worden door deze met flinke halen op stenen te slaan. Bij elke slag glipte hij uit de handen en moest hij weer opgeraapt worden om net zolang te blijven slaan tot het dood was. Na de derde klap viel de vis op een steen en kwam er een golf aan die de tonijn in zee spoelde. Weg vis!
Geen sushi, geen tonijnbiefstuk, maar een flinke frustratie bij Erik die bij deze actie zijn vinger ook nog eens open haalde. Het was een manier van vis vangen, maar wel met een inschattingsfout. Helaas zat de memorystick van de camera ook nog eens in de laptop.......Flink balen!!!!!!