Zaterdagavond rond 21:00 uur kwamen Norman en Elsbeth met hun auto vol spullen om over te laden in de CMOS voor hun paasweekend. “Erik? Kan je me helpen om de motor uit te lijnen?” Geen probleem, natuurlijk. Een extra handje is altijd wel handig.
Toen Norman en ik om de motor zaten vroeg Norman: “ Heb jij wel eens een motor uitgelijnd?” Erik: “Nee, nog nooit.”. Ach zei Norman. Ik ook niet, maar kan je een motor uitlijnen? Omdat ik dit wel eens had gezien en hierover gelezen heb, zei ik ja. Dus hup aan het werk. Wat bleek? Alle rubbersteunen, waarop de motor rust, waren door een ander van te voren helemaal losgedraaid, waardoor de motor helemaal opnieuw gelijnd moest worden. Een klus die 3 uur duurde!
Dus middernacht zaten we op de steiger en werden we uitgenodigd met hen mee te gaan naar Turtle-Bay. Familie en vrienden waren daar al en het zou een zeer gezellig weekend worden. Ach, waarom ook niet;-). Dus hup in onze dinghy en alle spullen gehaald. Vlug even douchen en een half uur later motorden we onder de maan en sterren over zee.
Niet veel later zagen we grote dolfijnen (ongeveer 3 meter) langs de CMOS zwemmen. We zaten op de boeg van deze beesten te genieten en zagen plotseling een albino dolfijn! Dat was uniek om te zien. Een wit gespikkelde dolfijn in donker water.
Rond 2 uur lieten we het anker vallen en om 3 uur lag iedereen kapot in hun mandje.
Klik hieronder voor het verder verhaal.
De volgende ochtend om 7 uur zagen we familieleden met hun boten liggen en meerden we CMOS aan 1 van deze boten. Overal om ons heen zagen we kleine waterschildpadden, vandaar de naam Turle-Bay;-)
Het feest kon beginnen. Werkelijk drank en eten in overvloed! Op een van de foto’s zie je een grote pot wat een koud gerecht is met varkenspoten. Om dit gerecht te bereiden waren ze 4 uren mee bezig en het smaakte voortreffelijk. Zo hebben we weer eens gerechten geproefd, waarvan we het bestaan niet wisten;-). Tja en elke maaltijd moet weer weggespoeld worden met rum. Wat een dag. Onze buikjes klapten bijna van het eten in combinatie met lachen;-).
Dan denk je. ‘Nou, dat was het dan met eten, iedereen zal wel vol zitten’. ’s Avonds werd er echter een BBQ aangestookt en werden bakken met vlees te voorschijn getoverd. ‘Kom Ella en Erik, goed eten’. En eten afslaan? Dat is een belediging;-). Er werd gedanst en gezongen. Noem alles maar op wat dronken mensen doen;-). Van sommigen vielen de luiken spontaan dicht en wij kropen maar lekker in ons mandje.
Wat een tijd zo in een fantastische baai met een prachtige bounty-strand. Een uitnodiging waarvan we blij waren deze niet afgeslagen te hebben.
De volgende dag staken we onze kopjes buiten en werden we verwelkomd door familieleden. Uiteraard met een glas rum in hun handen;-). Tot ongeveer 1 uur hebben we genoten van het gezelschap en haalde iedereen hun anker op om weer richting TTSA te gaan. Op de motor tuften we op ons gemakje langs verschillende eilanden en de erg mooie rotskust van Trinidad. Op het laatste stuk zagen we brulapen in bomen springen en wilden we dichterbij gaan om ze te bekijken. Totdat de motor geen voorstuwing meer gaf, net aan lagerwal. Erik ging vlug naar beneden en zag dat de aandrijfas uit de koppeling was geschoten. Tijd om enorm vlug te handelen! Erik gooide vlug het anker uit en hierna haalde Ella het grootzeil omhoog. Maar we waren te kort bij de rotsen om met zeil weg te kunnen komen. Inmiddels een afstand van slechts 30 meter van de rosten vandaan waar de golven op kapot sloegen!!!!! Op dat moment denk je echt dat de boot op de klippen loopt. Alsof er een wonder geschiedde zagen we plotseling een vissersbootje kort voor de CMOS, die ons een lijn toe gooide en vlug werd belegd door Erik ( Norman stond aan het stuur). Vlug het anker omhoog en zo werden we van de rotspartij weggetrokken. Wat een opluchting.
Op zeil zijn we zo TTSA aangelopen en kon Erik de as weer vastzetten. Wat bleek? Degene die de motorsteunen had losgedraaid, had ook de koppeling waar de as aan bevestigd is losgedraaid………… Aangezien Erik veel last had van zijn gekneusde rib, adviseerde hij iemand anders de bouten vaster te laten draaien en een as-anode aan de binnenkant van as te plaatsen. Zo kan je de as en schroef ( in dit geval een dure Maxprop) niet verliezen en loopt de boot niet vol water. Eind goed, al goed. Erik heeft hier al de naam een zeer handige ‘Harry’ te zijn en Ella een echte stoere zeilersvrouw ;-).
