Dag 11

Als je van dobberen houdt moet je op de Oceaan zijn met windstilte. Of het fijn is vers 2, je wordt gek van het geklapper van de zeilen. Wil je rodeo rijden in een boot, dan kan dat goed enkele uurtjes later zijn. Dan bouwt de zee zich binnen een zeer korte tijd op en krijg je wel weer steile golven met veel water over de boot heen. Geef ons toch maar het tweede. Door het gedobber hebben we de laatste 2 nachten slecht geslapen, terwijl je zou denken dat je dan rust hebt. Geen vooruitgang stelt je geduld op proef en dan ben je steeds bezig om elk knoopje over zee te winnen. Door de NO-wind konden we in de nacht van dinsdag en woensdag geen goede richting vinden, laat staan snelheid.
Gistermiddag en nacht hebben we flinke wind gehad, een dikke 6 Bft, met hoge en steile golven. Een grote woelige klotsbak dus. We zijn flink gereefd de nacht ingegaan en hebben nu wel goed kunnen slapen. Vreemd he? Eigenlijk heeft een mens een perfect aanpassingsvermogen bij lastige omstandigheden.
Nog enkele dagen en we kunnen afbuigen naar de Azoren en hopelijk krijgen we dan de stroom en wind een beetje mee.
Erik heeft gisteren, tijdens het rodeo rijden, het cardanisch kookstel gerepareerd. Door langdurig draaien was het gat waar de bevestiging doorheen zit zodanig uitgelubberd, dat er nog maar 2 millimeter ijzer tot aan de bovenzijde over was. Met een rvs-slangenklem heeft hij twee plaatjes weten te maken die nu vastgepopt zijn aan de bovenzijde van dat gat. Nu zit er weer vlees op het bot.
Er brak een lijn van Albycootje, die bevestigd zit aan de helmstok. Ook dat is weer verholpen. Een schoot ( lijn voorzeil) was ook al doorgeschavield. Alles heeft echt veel te lijden,

En als klap op de vuurpijl stapte een man met baard en een drietand in zijn handen aan boord . Hij kwam ons vertellen dat we op de helft zijn. Na een glas rum bedankte hij ons en verdween weer in zee;-)

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com